Przyczyn osłabienia efektywności interwencjonizmu antycyklicznego należy szukać również w sferze międzynarodowych stosunków gospodarczych. Do początku lat siedemdziesiątych jednym z czynników wpływających łagodząco na cykliczne wahania koniunktury był ich nie zsynchronizowany przebieg w skali międzynarodowej. Recesje w jednych krajach i związany z nimi spadek ich importu oddziaływały łagodząco na przebieg występujących jednocześnie w innych krajach ożywień, które z kolei, przez związany z nimi wzrost importu tych krajów, wpływały łagodząco na przebieg owych recesji. Szybki wzrost międzynarodowych współzależności gospodarczych (pod wpływem liberalizacji wymiany handlowej i przepływów kapitału, integracji gospodarczej itp.) doprowadził do międzynarodowej synchronizacji cyklu z właściwymi jej efektami zaostrzającymi wahania cykliczne. Efekty te dały się odczuć przede wszystkim w przebiegu faz recesji. Recesje w jednych krajach wpływały bowiem na zaostrzenie recesji występujących jednocześnie w pozostałych krajach przez nakładanie się spadku popytu zewnętrznego na spadek popytu wewnętrznego.